บันทึกกรรมของฉัน

เลือกเอาว่าจะสวยชาตินี้ หรือ อิ่มชาตินี้

ผู้หญิงเราชอบสับสน ทานอาหารเข้าไปแล้วก็บอกกับตัวเองว่าฉันจะลดความอ้วนในวันพรุ่งนี้ และโทษตัวเองว่ารับประทานมากเกินไป เกิดความรู้สึกไม่ดีต่อตัวเอง ขอบอกเลยว่าเป็นความคิดที่ผิดค่ะ

แต่ให้เลือกเลยนะคะว่าจะสวยชาตินี้หรือจะอิ่มชาตินี้ มีแค่สองตัวเลือกเท่านั้นค่ะ หากเลือกที่จะสวย ก็ต้องอดค่ะ แต่หากเลือกที่จะอิ่ม ก็จะไม่สวยค่ะ เรื่องก็มีอยู่แค่นี้

สำหรับฉัน เคยอดอยากมาแล้วตอนเด็กเด็ก ตอนวัยรุ่นประกวดนางงามก็อดอยาก มาตอนนี้เลยไม่สนใจอีกแล้ว ขอให้อิ่มท้องดีกว่าค่ะ อยากทานอะไรก็ได้ทาน ไม่อดอยากเหมือนตอนเด็กเด็ก ดีกว่ากันเยอะ เลิกห่วงสวยแล้วค่ะ อายุมากแล้ว ปลงตกแล้วค่ะ

 

มันหมูทาปาก…

ฉันเคยเล่าให้ฟังหลายครั้งแล้วนะคะ มีหนังจีนเรื่องหนึ่ง พ่อเลี้ยงเดี่ยวเลี้ยงลูกสาววัย 10 ขวบ เวลาไปงานรวมญาติจะเอามันหมูทาปากลูก เพื่อให้ดูว่าลูกเพิ่งกินอิ่มมาและไม่อดอยาก

แล้วพอลับหลัง ลูกสาวก็สวาปามอาหารของญาติ ลงกระเพาะ ระหว่างที่ญาติไม่ได้สังเกต ฉันสงสารพ่อลูกคู่นี้มากเลยค่ะ

เพื่อนๆเคยดูไหมคะ ฉันจำชื่อเรื่องไม่ได้ค่ะ จำชื่อนักแสดงก็ไม่ได้ รู้สึกว่าจะอะไร เป่า เป่า นี่แหละค่ะ

 

ไก่ย่างพันลวด…

เพื่อนๆ เคยทานไก่ย่างสีเหลืองๆส้มๆ พันลวดไหมคะ กลิ่นมันหอมยั่วยวนมากเลยนะคะ แต่มันไม่ค่อยจะมีเนื้ออ่ะค่ะ

สมัยเด็กๆ ฉันอยู่ป้อมพระจุล ไม่ค่อยมีอะไรขาย ก็มีเจ้าไก่ย่างนี่แหละค่ะที่เข้ามาขาย เมื่อก่อนยังไม่มีสโมสรท้ายเรือค่ะ อดอยากปากแห้งกันมาก มีแต่หอยกะพงขายตามคลอง และเจ้าไก่นี่แหละค่ะ

เวลาทาน ต้องค่อยๆ เลาะเอาเนื้อออกมา ดูดๆ แล้วปั้นข้าวเหนียวคำโตๆค่ะ ชีวิตวัยเด็กสุดแสนจะทรมานค่ะ อดอยากปากแห้งเพราะอยู่ไกล จำได้ว่าหากได้ทานมักกะโรนีฝีมือคุณโบตั๋น(เพื่อนที่นั่งเรียนติดกันที่โรงเรียนในเมืองเป็นลูกสาวคุณโบตั๋น) แล้วน้ำตาแทบไหล

หอยกะพงเขาก็ขายเป็นถังค่ะ เวลาทานก็ต้องค่อยๆแทะเพราะตัวมันเล็ก เวลารถเป็ปซี่เข้ามาส่งที่ร้านขายของ ดีใจมากเหมือนเห็นพระเจ้าเลยค่ะ อยู่ป้อมพระจุลเกือบ 15 ปีเลยค่ะ ตอนนี้เวลาคิดถึงก็นั่งรถไปค่ะ ระลึกความหลัง

เพื่อนๆ เคยอดอยากไหมคะ? มันทำให้เราอดทนและแข็งแกร่งรวมทั้งไม่เกรงกลัวอะไรเลยค่ะ

 

คำสอนของพี่เลี้ยงที่ไม่ได้จบอะไรเลย…

ฉันมานั่งกังวลกับรายรับ-รายจ่ายของฉันแล้วคิด มโน ถึงอนาคตของฉันว่า จะมีเงินซื้อข้าวกินไหมเพราะข้าวจานละ 55 บาทแล้วตอนนี้

พี่เลี้ยงของฉัน ผู้ซึ่งจบป.4 ตอบฉันว่า ก็กินทีละครึ่งจานสิ ไม่เห็นยากเลย

เอ… ทำไมฉันคิดไม่ถึงคะ ทางออกมันง่ายขนาดนี้เลยหรือคะ เอาเข้าจริงๆ กินให้ท้องไม่หิวก็พอแล้วนะคะเพื่อนๆ ที่เหลือ มันเกินความจำเป็นค่ะ

ฉันเรียนจบมาทำไม สู้พี่เลี้ยงของฉันไม่ได้เลยค่ะ

 

การจับพญามาร

ทำได้โดยการ pack พญามารเข้ากับพลังเทพไว้ใน กริมโฮล หรือในหม้อ คล้ายกับเรื่อง Sorcerer’s Apprentice ที่ทำการ pack วิญญาณแม่มดฝ่ายร้าย(มอลกาน่า)เข้ากับวิญญาณแม่มดฝ่ายดี(เวโรนิก้า)ไว้ในกริมโฮล

โดยพลังเทพ ต้องมีพลังงานควอนตัมมากเพียงพอที่จะควบคุมการกำเริบของพลังมารของพญามารค่ะ

 

เพื่อนที่มาขอความช่วยเหลือหายไป…

จู่ๆ เพื่อนของฉัน คนที่ฉันเล่าว่ามีอาการชัก และถูกช้อตไฟฟ้าจนเบลอเพราะถูกกลั่นแกล้งก็หายไปจากสารบบของฉันค่ะ

ฉันงงมากค่ะ ฉันตั้งใจจะช่วยเธอขึ้นมาจากนรก แต่เธอปล่อยมือฉัน ฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรค่ะ

คงต้องปล่อยเธอไปตามยถากรรมแล้วล่ะค่ะ หากยื้อไม่ได้ เจ้ากรรมนายเวรของเธอคงไม่ยอมปล่อยเธอค่ะ

 

ตั้งแต่ทรู merge กับดีแทค
การบริการของดีแทคห่วยแตก
ไม่น่าเชื่อเลยว่าฉันเสียเงินไปเกือบ 350 บาทในการส่ง mms แสดงหลักฐานการจ่ายค่ามือถือไปยัง 1678 รวมค่าโทรคุยกับพนักงาน 5 คนอีก 1 ชั่วโมงผ่าน 1678

มันคิดเล็กคิดน้อยกับลูกค้าได้ขนาดนี้เลยค่ะ

ยิ่งลูกค้าเดือดร้อน มันยิ่งได้ใจ

มันไม่ยอมให้ไลน์หรืออีเมล์ในการส่งหลักฐานการจ่ายค่ามือถือค่ะ มันให้ส่ง mms เข้า 1678 อย่างเดียว

เลวบริสุทธิ์ค่ะ

ฉันกำลังคิดว่าจะหาเบอร์ใหม่สักเบอร์ค่ะ

เบอร์มงคล

ฉันโชคดีที่เพื่อนน้อยค่ะ เลยเปลี่ยนเบอร์ได้บ่อย

 

ฉันกำลังคิดว่า อาจารย์ของฉันไม่ใช้โทรศัพท์
เวลาท่านจะโทรศัพท์
ท่านต้องใช้โทรศัพท์ของผู้ใหญ่บ้าน
ซึ่งเป็นเรื่องที่ดีมาก
ฉันอยู่ในโลกโซเชียลมากเกินไป
สมควร ลด ละ เลิก การใช้โทรศัพท์
และเปิดจักระให้มากกว่านี้
เมื่อก่อน ฉันสามารถ โทรจิตได้
ตั้งแต่ฉันโดนภาพหลุมดำ
หมอจับฉีดยา กินยา
โทรจิตและตาทิพย์หายไป
ฉันส่งของไปให้อาจารย์ ไม่เคยถูกวันเลย
อาจารย์ไม่อยู่ตลอด
ฝีมือตก
โทรจิตไม่ได้
ฉันต้องค่อยๆเลิกใช้โทรศัพท์และตัดตัวเองออกจากโลกโซเชียล

 

สมัยก่อนดีแทคบริการดีมากเลยค่ะ

นาย ต้อย ทำเละ

แบบนี้ ฉันผู้มีบัตรประชาชนเลขที่ 5xxxxxxxxxxxx ขอถ่มน้ำลาย รดหน้าหลุมศพของเขาค่ะ

ระบบการบริหารของเขาปัญญาอ่อนจริงๆค่ะ

ไม่ดูแลลูกค้าระดับล่างเลย ดูแลแต่ลูกค้าระดับแพลตตินัมอ่ะค่ะ

แล้วมาเรียกลูกค้าทุกคนว่าครอบครัวดีแทค

แตกต่างกับการบริการของตระกูลเซ็นทรัลโดยสิ้นเชิง

ดูแลลูกค้าทุกระดับประทับใจ…

 

7-11 VS Tops

ฉันชอบลองศึกษาการบริหารงานของตระกูลดังๆ ตอนนี้สนใจการบริหารงานของ 7-11 และ Tops ที่มีนโยบายการส่งสินค้าฟรี ไม่คิดค่าส่ง แต่ต่างกันที่ ขั้นต่ำในการซื้อ ร้าน 7-11 มีขั้นต่ำคือ 100 บาท ในขณะที่ Tops มีขั้นต่ำคือ 399 บาท

ฉันไม่แบกของเอง เพราะขี้เกียจ ฉันไม่ชอบเดินทางออกจากบ้านไปไหน ฉันเก็บตัวอยู่แต่ในตู้ปลาและช้อปออนไลน์ ร้าน 7-11 ถูกใจฉันมาก

เชื่อฉันไหมว่า อีกหน่อยหากรถไฟฟ้าแพร่หลายจะมีการส่งฟรีแบบนี้เต็มไปหมด ทั้งร้านราดหน้า ร้านบะหมี่ ร้านข้าวผัด ร้านข้าวมันไก่ เป็นต้น คนจะแข่งกันทำมาหากินมากกว่านี้

ตลาดจะซบเซา คนสามารถขายของจากบ้านของตัวเองได้โดยไม่ต้องเช่าหน้าร้านที่ตลาด แค่ดิลิเวอรี่ เช่น ร้านข้าวสารก็ไม่ต้องเช่าแผงตลาด ร้านหมูสด ร้านขายไข่ ร้านขายผัก เป็นต้น

นี่คือสาเหตุที่ตลาดจะซบเซา และจะเปลี่ยนแพลตฟอร์มตลาดสดมาบนหน้าจอมือถือค่ะ

ใครคิดแพลตฟอร์มตลาดสี่มุมเมืองทางมือถือได้ก่อนก็รวยอ่ะค่ะ

 

รถขายอาหาร…

อีกหน่อย หากมีรถไฟฟ้าอีวีเข้ามามากขึ้น เพื่อนๆจะพบเจอ รถขายข้าวมันไก่ รถขายราดหน้า รถขายก๋วยเตี๋ยว รถขายกาแฟ เป็นต้น กันเกลื่อนเมืองเลยล่ะค่ะ เชื่อฉันไหมล่ะคะ

เพราะคนจะขยันขึ้น คนจะขับรถขายของกันเกลื่อนซอย คนจะไม่อยู่นิ่งอยู่เฉยๆ งอมืองอเท้าค่ะ

คนอย่างฉันก็จะสบาย ไม่ต้องออกจากตู้ปลาเลย มีมาขายถึงบ้าน

 

ตารางเวลารถขายอาหาร…

หากแนวความคิดเรื่องรถขายอาหารเป็นจริง ก็ควรจะมีตารางเวลาว่ารถขายอาหารจะผ่านมาหน้าบ้านกี่โมง เสมือนตารางเวลารถประจำทางค่ะ

หากแนวคิดนี้เป็นรูปธรรม สามารถให้ชาวบ้านมาที่จุดนัดพบคือสถานีรถขายอาหาร ที่รถขายอาหารจะจอดเป็นเวลา เช่น 10 โมงเช้า รถขายอาหารจอดอยู่ที่หัวถนนตรีเพชร แล้วเวลา 11 โมงเช้าจอดอยู่ที่บ้านหม้อ เป็นต้น

ก็จะไม่ต้องมี ตลาด ค่ะ ตัดตลาดทิ้งไปได้เลย ชาวบ้านแค่กางแผนที่ตารางเวลารถขายอาหารแล้วไปยังจุดนัดพบที่รถจอดอยู่เท่านั้น

ไงคะ ตลาดวายแน่ๆค่ะงานนี้ แล้วมาสร้างที่จอดรถขายอาหารตามสเตชั่นต่างๆแทน เปลี่ยนแนวกันบ้างค่ะ

 

ภัตตาคารรถอีวีทัวร์รอบเมือง…

ก็จะเป็นรถคันโต มีอาหารเสิร์ฟ มีกาแฟดีดีจิบ พาชมรอบเมือง ทานไปด้วย ชมเมืองไปด้วย จนครบทุกเมนูที่เสิร์ฟ ทานเสร็จ ก็พากลับไปส่งสถานีต้นทาง สะดวก สบาย อิ่มครบจบที่เดียว

ใครคิดจะทำอาชีพนี้ ลองดูนะคะ

 

แขกขายยีนส์รายวัน !!!

ที่ท่าอิฐ เพื่อนของฉันเล่าให้ฟังว่า แขกขายกางเกงยีนส์ตัวละ 300 บาทให้เธอ โดยมาเก็บเงินที่เธอวันละ 10 บาท !!!

จะเห็นว่า แขกเหล่านี้อดทนมาก พวกเขาขยันเดินมาทวงหนี้ทุกวัน เขาเก็บเล็กผสมน้อยค่ะ

พวกเราอย่าดูถูกเงินน้อยนิดนะคะ ฉันเอามาเล่าให้ฟังเพื่อนๆจะได้เป็นอุทาหรณ์ค่ะ